Rust in je Hoofd
Rust in je Hoofd
Je voelt ergens diep van binnen dat er iets in jou zit waar het heel fijn is. Waar je jezelf nergens druk over hoeft te maken en waar het vredig en stil is: jouw bron van innerlijke rust. Soms voel je er even een flardje van, kun je het bijna aanraken… Maar dan ineens schiet er weer een pijnlijke gedachte over het zo door jou gewenste kindje door je heen en ben je het kwijt. Zo gaat het iedere keer. Waarom lukt het je niet om dat gevoel van rust in je hoofd wat langer vast te houden? Je mediteert weleens omdat ze zeggen dat dit helpt om je hoofd leeg te maken. En terwijl je daar op je matje zit, lukt dit soms ook wel een paar seconden, dus je weet dat je het kunt. Maar waarom blijven die gedachten over jouw droomkindje altijd maar door je hoofd spoken?
Vader en moedertje spelen
De oorzaak hiervan begint eigenlijk al veel eerder in je leven dan je denkt. Al vanaf de tijd dat je gedachten kreeg heb je innerlijke stemmetjes die uiting geven aan je gedachten. Ga maar eens terug in de tijd dat je een klein meisje was en dat je bijvoorbeeld vader en moedertje speelde met je poppen. Je nam moeiteloos verschillende rollen in en sprak ook in de vorm van die verschillende rollen. Compleet met stemsveranderingen en de hele mikmak. Dit waren manieren om uiting te geven aan je gedachten en belevingswereld en dat deed je door verschillende perspectieven in te nemen.
Je gedachten als bescherming
Eigenlijk doen we dat onbewust nu nog steeds. De stemmetjes die je als kind ontwikkelde om je gedachten over de wereld om je heen te ordenen, zijn steeds meer onderdeel geworden van wie je bent, zonder dat je jezelf hier bewust van bent. Op de momenten dat er iets in je leven gebeurt waar je geen grip op hebt en waardoor je jezelf onveilig en kwetsbaar voelt, probeer je met je gedachten alsnog grip op de situatie te krijgen en jezelf gerust te stellen. Je bouwt zo door alles wat je in je leven meemaakt een groot luchtkasteel van gedachten en overtuigingen om jezelf te beschermen tegen pijn en teleurstellingen. Het voelt heerlijk en vertrouwd in dit kasteel omdat je er jarenlang over gedaan hebt om het precies zo te krijgen zoals je dat zo graag wilde.
Van luchtkasteel naar vesting
Door alle aanvallen van buitenaf is je luchtkasteel gaandeweg veranderd in een vesting waarvan je de muren zo dik hebt gemaakt dat er niets meer doorheen kan dringen. En ook het dak boven je heb je zo sterk gemaakt dat er niets meer doorheen kan dringen. Nu denk je misschien: “Mooi, toch? Ik zit hier veilig voor alles en iedereen. Niemand maakt me meer wat.”. Jarenlang zit je veilig in jouw vesting. Tot je merkt dat je eenzaam wordt. Wat zou het fijn zijn om iemand in je leven te hebben die onvoorwaardelijk van je houdt. Die jou volledig accepteert zoals je bent.
Verlangen naar onvoorwaardelijke liefde
Je besluit om soms even je vesting te verlaten en tijdens één van je tripjes in de buitenwereld ontmoet je de liefde van je leven. Stukje bij beetje laat je die ander toe in je leven en uiteindelijk nemen jullie het besluit om te proberen jullie kinderwens in vervulling te laten gaan. Bij je partner voel je nog een stukje voorwaardelijkheid in jullie liefde voor elkaar, maar van je kinderen zul je altijd onvoorwaardelijke liefde mogen ontvangen. En ook aan hen zul je al jouw liefde onvoorwaardelijk kunnen geven. Het maakt niet uit wat jij doet of wat zij zullen doen: deze liefde zal altijd blijven bestaan.
Tussen angst en hoop
Vol goede moed en vertrouwen beginnen jullie aan het avontuur om jullie kinderwens in vervulling te laten gaan. Je weet dat het waarschijnlijk niet meteen de eerste keer raak zal zijn, maar na ongeveer een jaartje begin je jezelf toch zorgen te maken dat er misschien wat aan de hand is waardoor je maar niet zwanger raakt. Intussen draait je hoofd overuren om jezelf zoveel mogelijk gerust te stellen over de situatie en dat het allemaal wel goed zal komen. Maar aan de andere kant zegt een stem: “Waarom lukt het nou niet? Wat is er mis met mij?”. En bij iedere keer dat je weer ongesteld wordt, raak je steeds gefrustreerder. Je schiet op en neer tussen de stem die je vertelt dat er iets mis is en de stem die je probeert gerust te stellen dat het allemaal wel goed komt en wat meer tijd nodig heeft.
Zonder dat je het in de gaten hebt wordt je steeds meer in beslag genomen door je gedachten die je proberen te beschermen tegen pijn. Je leeft tussen angst en hoop en jouw verdedigingswerken zijn volop actief om de muren van jouw vesting te beschermen. Hoe langer dit duurt en hoe beter je bent in het beschermen van jouw zelfgebouwde vesting, hoe groter de kans dat je een kinderwenstrauma ontwikkelt en hoe moeilijker het wordt om innerlijke rust te ervaren.
Eénwording met gedachten
We zitten zo vol van onze gedachten dat we niet eens meer in de gaten hebben dat ze ons overnemen doordat we gaan denken dat we onze gedachten zijn. We kunnen onszelf dan niet meer losmaken van de woorden die samen het verhaal van ons leven vormen. We geloven dat we ons verhaal zijn. Als jij rust in je hoofd wilt ervaren, is het essentieel dat je jezelf gaat realiseren dat je niet je gedachten bent.
Luisteraar van je eigen podcast
Om dit te kunnen doen is het belangrijk dat je afstand neemt om de stem in jouw hoofd te observeren en beter te leren kennen. Wat zegt hij allemaal? Luister gewoon eens naar de gedachten die voorbij komen. Zonder er een oordeel over te hebben, maar als objectieve waarnemer van de gesprekken in je hoofd. Het feit dat je deze gesprekken kunt horen, geeft al aan dat je jouw stem (of stemmen) niet bent. Net zoals je naar een radioprogramma of bijvoorbeeld een podcast kunt luisteren, kun je zo ook naar je gedachten luisteren. Je luistert dan eigenlijk gewoon naar de podcast die in jouw hoofd afspeelt.
Luidruchtig
Zelf vind ik dit het makkelijkst op het moment dat mijn stemmetjes op zijn luidruchtigst zijn en dat is meestal wanneer er iets in mijn omgeving gebeurt waar ik niet blij van word. Inmiddels zijn dit voor mij geen dingen meer die te maken hebben met mijn onvervulde kinderwens, maar zijn er nog steeds voldoende uitdagingen voor mij om op andere vlakken innerlijke rust te creëren.
Zo had ik afgelopen week een natuurhuisje gehuurd om mezelf 5 dagen onder te kunnen dompelen in de rust van de natuur en van daaruit een natuurcoachtraining te volgen. Het zou een midweekje voor mezelf worden waarin ik op zou kunnen laden met natuurlijke energie.
Niet volgens planning
En je voelt het waarschijnlijk al wel aankomen: mijn voorgenomen midweekje selfcare liep anders dan gepland. Mijn vriend Rob kreeg twee uur voor mijn vertrek een shocking boodschap op zijn werk en om een lang verhaal kort te maken, zaten we maandagavond met z’n tweeën in ‘mijn’ natuurhuisje. In plaats van lekker in mijn uppie op te kunnen laden en rust te ervaren moest ik de hele week continue schakelen tussen de online lessen, oefeningen en gesprekken met Rob. Omdat ik zo’n ontzettende behoefte voelde aan rust ontstond er een tweestrijd in mijn hoofd. Moest ik nu voor mezelf zorgen of voor hem? De ene stem zei het ene, en de andere stem het andere.
Uitnodigingen herkennen
Op dag 2 merkte ik dat ik mezelf overal aan begon te irriteren en dat was een teken dat mijn stemmetjes erg luidruchtig waren. Dus… een duidelijke uitnodiging van het leven om weer bewust in mijn waarnemersrol te kruipen en te luisteren naar het razen van de stemmen in mijn hoofd. Want razen deed hij als een echte herfststorm. Als onderdeel van de training kregen we een oefening om iets waar we mee zaten los te laten. Ik koos ervoor om mijn irritaties over de situatie los te laten en deed de bijbehorende oefening. In plaats van dat de oefening me hielp om mijn irritaties los te laten, kwam ik er in de uren daarna achter dat ik alleen maar nóg meer irritaties voelde en vervolgens geïrriteerd raakte door mijn eigen geïrriteerde gedachten. Volg je me nog ??
Mijn eigen oordelende stem
Ik besloot om tijdens de rit naar mijn oefenmaatje van de training eens even te luisteren naar de podcast in mijn hoofd. Zonder oordeel luisterde ik ongeveer een uur hoe mijn stem over van alles en nog wat om me heen aan het oordelen was. Van gedrag van medeweggebruikers tot aan de voorgevel van een wegrestaurant (tsja, je kunt je maar ergens aan irriteren). Alles irriteerde me mateloos. En het mocht. Ik hoefde ze niet weg te duwen, maar liet ze lekker razen.
Ruimte geven
Iedere keer als ik dreigde meegesleurd te worden in de storm van mijn oordelende gedachten herinnerde ik mezelf eraan dat ik niet mijn gedachten ben, maar de luisteraar van mijn eigen innerlijke podcast. In het begin gingen ze helemaal los omdat ze de ruimte van me kregen om alles eruit te gooien, maar naarmate de tijd verder ging en ik alles al een keer voorbij had horen komen, werden ze steeds een beetje rustiger.
Bewustwording
Bij de loslaatoefening eerder die ochtend had ik de irritatie pas net opgemerkt en ik wilde ze al loslaten voordat ze überhaupt de kans hadden gekregen om er te mogen zijn. Hierdoor werd het meer een wegduwoefening dan een loslaatoefening en had het een averechts effect. In plaats van dat ik mijn irritaties los kon laten ging mijn hoofd er als een malle mee aan de haal en werd het alleen maar erger. Tot ik zelf het besluit nam dat ook deze gedachten er mochten zijn en ik ernaar zou luisteren zonder er een oordeel over te vellen. Pas toen ik dat kon, werden de gedachten rustiger en ging de storm liggen.
Moederliefde
Toen ik later samen met mijn oefenmaatje opnieuw een loslaatritueel deed was ik er wel klaar voor en kon ik op een diepere laag loslaten. Dit kon alleen omdat ik mijn gedachten eerst de ruimte had gegeven om er te zijn. Zonder oordeel. Zoals ik ook liefdevol voor mijn kind had willen zorgen op het moment dat hij als een razende door het huis zou stieren omdat hij ergens gefrustreerd over was. Ik zou tegen hem gezegd hebben: “Je mag geïrriteerd zijn als dingen niet gaan zoals je graag zou willen. Gooi het er maar lekker uit.”. Nu behandel ik mezelf met mijn eigen moederliefde en ben ik weer een stapje dichterbij innerlijke rust.
Moederliefde voor jezelf
Door iedere dag open te staan voor de uitnodigingen van het leven, ze te herkennen en er op in te gaan als luisteraar van je eigen podcast, kun jij ook jouw stapjes zetten. Stap voor stap op weg naar zelfheling van jouw kinderwenstrauma en innerlijke rust zodat ook jij jouw onvoorwaardelijke moederliefde aan jezelf kunt schenken.
0 reacties