Deel twee: van depressie naar zelfbevrijding

Ongewenst kinderloos. Van piekeren naar zelfbevrijding. Dit is deel 2 van mijn blog over hoe ik via piekeren een kinderwenstrauma en depressie ontwikkelde en uiteindelijk naar zelfbevrijding ben gegaan. Heb je het eerste deel over hoe het allemaal begon nog niet gelezen? Ik raad je aan dat eerst te doen om dit deel ook goed te kunnen volgen. Hopelijk helpt mijn verhaal je te inspireren om ook jezelf te bevrijden van jouw gepieker.

Volleerd Meester

Tegen de tijd dat ik zover was dat ik mijn vriend zodanig durfde te vertrouwen om mijn eerder weggeduwde kinderwens toe te laten, was ik volleerd meester in het wegdrukken van emoties en behoeften. En zo ook mijn behoefte om moeder te worden. Want ik had inmiddels het beeld ontwikkeld dat de meeste mannen keihard wegrennen zodra ze horen dat een vrouw kinderen wil. En dus moest ik mezelf het imago van een onafhankelijke en sterke vrouw aanmeten die niet wist of ze wel kinderen wilde.

Al zolang als ik me kan herinneren was ik bezig mezelf aan te passen aan anderen in de hoop geaccepteerd te worden. Mezelf geliefd te voelen. Toen realiseerde ik me nog niet dat ik eigenlijk alleen maar verder van mezelf verwijderd raakte doordat ik het risico om gekwetst te worden zo klein mogelijk probeerde te maken. Ik had allerlei overlevingspatronen ontwikkeld om de pijn die zo diep van binnen zit maar niet te hoeven voelen. Het was alsof ik in een soort van emotioneel mijnenveld rondliep met het allerdikste beschermingspak wat ik aan kon trekken.

Uitnodigingen van het leven

Ik had mijn vriend inmiddels toegang gegeven tot mijn hart, maar de ultieme vorm van onvoorwaardelijke liefde was voor mij toch altijd de liefde tussen moeder en kind. Ik heb deze liefde altijd van mijn moeder mogen ontvangen en wilde deze graag doorgeven en ontvangen van mijn eigen kind(eren). Via kinderen zou deze stroom van onvoorwaardelijke liefde blijven stromen. Door acht jaar lang iedere maand mislukte pogingen, kreeg ik continue triggers die de mijnen in het mijnenveld om me heen deden ontploffen.

Achteraf gezien allemaal uitnodigingen van het leven om mezelf aan iets heel belangrijks te herinneren. Dat die stroom van onvoorwaardelijke liefde niet door anderen gevoed kan worden, maar enkel en alleen door mezelf. Maar dat zag ik op dat moment absoluut niet. Ik werd continue naar de pijn getrokken en heb mezelf hier in de eerste jaren van het traject ook weer gigantisch voor afgesloten. Tot het niet meer ging en ik in de in deel 1 van deze blog genoemde depressie en burn-out terecht kwam. Ik schreef het toen toe aan mijn werk, maar nu realiseer ik me dat er veel meer aan de hand was. Te lang was ik ontrouw aan mezelf geweest. Ik had mijn emoties te lang weg proberen te drukken. Te lang had ik mezelf aangepast aan anderen en de signalen die mijn lichaam me gaf genegeerd.

Depressie en kinderwenstrauma

Vanuit die geblokkeerde gekwetste delen van mezelf ontwikkelde ik een zware depressie en besloot mijn lichaam dat het genoeg was. Ik brak en heb gehuild tot ik er kotsend van boven de wc hing. En daarna ging ik weer verder met huilen. Dagen, weken en zelfs maanden gingen voorbij waarin ik mezelf met moeite uit bed sleepte om vervolgens doodmoe op de bank neer te ploffen. Ik sliep het grootste deel van de dag en wanner ik niet sliep huilde ik. Ik kon de emoties niet langer onderdrukken en werd er volledig door overspoeld. Hoe vaak ik mezelf de vragen wel niet gesteld heb “Waarom ik? Waarom moet mij dit nu weer overkomen? Heb ik nog niet genoeg ellende in mijn leven meegemaakt? Wat heb ik dan nog steeds niet begrepen dat ik dit door moet maken?”. Achteraf gezien was dit niet alleen een depressie, maar ook een kinderwenstrauma.

Afhankelijk van een ander

Ondanks de vele spirituele zelfhulpboeken die ik gelezen had, realiseerde ik me nog steeds niet dat ik nog afhankelijk was van de liefde en acceptatie van een ander. Met mijn hoofd wist ik dat wel. Maar gevoelsmatig was ik nog steeds in de veronderstelling dat wanneer ik kinderen zou hebben, de onvoorwaardelijke liefde automatisch zou komen. En dan zou alles goed zijn. De liefde van de mensen die ik al om me heen had (en gelukkig nog steeds heb), was ontzettend belangrijk en hier was en ben ik dankbaar voor. Maar het was niet genoeg om mijn honger naar liefde te stillen.

Onvoorwaardelijke acceptatie

Laagje voor laagje pel ik de vele beschermlagen af die ik om mijn hart heb gevormd. Hierdoor kom ik steeds een stukje dichterbij mezelf en onvoorwaardelijke acceptatie van wie ik in essentie ben. Het wordt steeds makkelijker om verbinding maken met de bron van onvoorwaardelijke liefde in mezelf. Niet vanuit mijn hoofd, maar vanuit mijn gevoel. “Maar hoe doe je dat dan?” Vraag je jezelf misschien af.

Zelfbevrijding door loslaten van de lading

Dit doe ik door bewust afstand te nemen van het gepieker in mijn hoofd. Want ik weet: “Ik ben niet mijn gedachten. Ik ben niet mijn emoties. En ik ben niet mijn lichaam.”. Ik ben iets wat dit alles waar kan nemen en het feit dat ik dat kan, bewijst dat ik het niet ben. Anders zou ik het niet vanaf deze waarnemende positie kunnen zien. Op de momenten dat ik geconfronteerd wordt met iets wat een emotie of gedachte oproept, neem ik even afstand om op te merken wat er gebeurt. Probeer dit zelf ook maar eens. Je zult merken dat zodra je dit doet de lading ervan in rook opgaat en verdwijnt. Op deze manier laat je op een laagdrempelige manier toe dat de lading van emoties losgelaten worden. Zonder dat je jezelf verliest in een melodramatisch spel van over elkaar tuimelende gedachten en gevoelens.

En zo bevrijd ik mezelf iedere dag stukje bij beetje van de blokkades die ik ontwikkeld heb en voel ik de energie van liefde steeds sterker stromen. Vanuit mijn diepste zelf. Dit proces, mooi mens, gun ik jou ook. Als je vragen hebt over mijn of jouw eigen proces mag je altijd contact met me opnemen. Je kunt dat hieronder doen door een reactie achter te laten of me een privé-reactie te sturen via het contactformulier, e-mail of WhatsApp bericht. 

In mijn volgende blog schrijf ik over hoe je meer rust in je hoofd kunt krijgen als zwanger worden niet lukt.